NOVI SAD – Profesor dr Ranko Končar je bio misaon čovek. Njegovu profesionalnu aktivnost moguće je svesti na dva ključna elementa - odbrana struke i zanata istoričara, pred svim izazovima i naletima ideološkog i iracionalnog, i odbrana Vojvodine, čiju prošlost je izvrsno poznavao, reprezentovao je na najbolji mogući način, istakao je danas istoričar mr Milivoj Bešlin.

On je na komemoraciji prof. dr Ranku Končaru, koja je održana na Filozofskom fakultetu u Novom Sadu napomenuo da je nedavno prminuli istoričar razumevao sve složenosti i protivrečnosti Vojvodine, a iznad svega je poznavao kao niko pre njega, istoriju Vojvodine u 20. veku – jer ju je istraživao i pisao.

 

Suprotstavljao se etikom

- Svi oni koji će se posle njega baviti ovom temom mogu to raditi samo na metodološki čvrstim i naučno i dokumentarno zasnovanim  temeljima, koje je Ranko Končar iza sebe ostavio. Ista misao provlačila se od njegovih prvih radova koji su bili posvećeni istoriji i genezi autonomije Vojvodine u prvoj polovini 20. veka, uključujući i doktorsku disertaciju, odbranjenu na Filozofskom fakultetu u Ljubljani pod mentorstvom čuvenog Janka Pleterskog, koja se bavila političkim i pravnim konceptima razvoja ideje vojvođanske autonomije od 1929. do 1941, zaključno sa njegovom poslednjom knjigom, pisanom u koautorstvu sa Dimitrijem Boarovim, koja u središtu pažnje ima političku delatnost Stevana Doronjskog, a zapravo je najcelovitija i najsveobuhvatnija istorija Vojvodine u drugoj Jugoslaviji – kazao je Bešlin, napomenuvši da je otišao čovek koji je „bio s one strane zla“, prepoznajući ga u inicijalnim fazama, a suprotstavljao mu se svojom etikom i širokim znanjima istoričara.

 

Čovek dijaloga, tolerancije, istoričar od zanata

 

Milivoj Bešlin je naveo i da je prof. dr Končar bio čovek dijaloga, tolerancije, istoričar od zanata, koji je preko 30 godina studente Novosadskog univerziteta učio temeljnim postavkama profesije istoričara, koji je svojim imenom i delom, dosledno i do poslednjeg dana manifestovao onu, za Vojvodinu tako karakterističnu kulturu suživota i vertikalu tolerancije. Kako je dodao, profesor Končar je bio uvažen na čitavom postjugoslovenskom prostoru, od Ljubljane do Skoplja, Beograda i Zagreba, gde se njegov glas sa pažnjom slušao, a naučni radovi široko citirali.

 

- O neumornoj energiji i potpunoj okrenutosti životu svedoči i činjenica da je u mesecu kada je preminuo, dr Ranko Končar imao u svojoj agendi pet naučnih skupova i javnih nastupa. Takođe, do poslednjeg dana bio je i član Saveta Filozofskog fakulteta u Novom Sadu, član Političkog saveta Lige socijaldemokrata Vojvodine, predsednik Upravnog odbora Instituta za noviju istoriju Srbije, član Glavnog odbora Saveza antifašista Srbije. U političkoj sferi, gde je uvek nastupao pre svega kao istoričar, verovao je u širok građanski front u otporu stalnim pokušajima ukidanja i degradiranja autonomije Vojvodine. Nije je svodio na jednu stranku ili ličnost, već na što širi pokret svih kojima je Vojvodina na srcu. I kao što je verovao u političku pluralnost u odbrani Vojvodine, često je ponavljao da je njena autonomija delo svih njenih naroda, podsećajući da su nacionalno-pluralna svojstva bila ugaoni kamen i zalog očuvanja vojvođanske autonomije i njenog identiteta kao istorijske pokrajine – ukazao je Milivoj Bešlin na komemoraciji.

 

Dodao je da je prof. dr Končar bio dosledan principima najšire političke i društvene kohezije u odbrani autonomije Vojvodine, sarađivao je sa svim građanskim političkim strankama koje je nisu dovodile u pitanje, ali je onu, čiji je član Političkog saveta bio do smrti, izdvajao, smatrajući je posebno važnom i istorijski potrebnom kao zalogom očuvanja ključnih identitetskih svojstava pokrajine.

(BILSV, 07.11.2014)