NOVI SAD - Kada su rehabilitovani zločinci iz Drugog svetskog rata u Srbiji, to je bila priprema za rehabilitaciju zločinaca iz ratova iz devedesetih godina prošlog veka. Danas se ratni zločinci koji su osuđeni za genocid direktno telefonski uključuju u televizijske programe sa nacionalnom frekvencijom i pozdravljaju decu umesto Paje Patka ili Deda Mraza. Osuđeni ratni zločinci predaju na vojnim akademijama, premijerka Srbije ne zna za Srebrenicu…- izjavio je istoričar Milivoj Bešlin na regionalnoj konferenciji “Ko je prvi počeo? – Istoričari protiv revizionizma”, koja je u nedelju i ponedeljak održana u Novom Sadu, a prenela je Autonomija.info.

Bešlin je na taj način aludirao na činjenicu da su u Srbiji četnici izjednačeni sa partizanima, kako bi se prikazalo da je Srbija u Drugom svetskom ratu, tobož, imala dva antifašistička pokreta, kao i na činjenicu da se Ratko Mladić, prvostepeno osuđen za genocid pred Haškim tribunalom, nedavno iz pritvora telefonski uključio u jutarnji program otrovne i odvratne “Hepi” televizije, kako bi publici poručio da ih pozdravlja “deda Ratko”.

Prema Bešlinovim rečima, rehabilitacija kvislinga iz Drugog svetskog rata u Srbiji je otvorena početkom devedesetih godina 20. veka, rehabilitacijom vladike Nikolaja Velimirovića, i to uz saglasnost i Socijalističke partije Srbije i desničarske opozicije okupljene oko Srpskog pokreta obnove i Demokratske stranke.

- A poznato je da je Nikolaj govorio i pisao da se moli ‘za tri srpska mučenika”: za (četničkog komandanta) Dragoljuba (Dražu Mihailovića), za Milana (Nedića) i za Dimitrija (Ljotića). Rehabilitacijom Nikolaja Velimirovića otvoren je prostor za rehabilitaciju Mihailovića i Nedića - kazao je Bešlin.

Govoreći o nacionalističkom konsenzusu koji vlada u Srbiji, Bešlin je podsetio da je vrhunac rehabilitacije četništva došao posle pada Miloševićevog režima, odnosno posle takozvanih demokratskih promena od 5. oktobra 2000. godine, i to na podsticaj dotadašnjih opozicionih stranaka, a pre svih Srpskog pokreta obnove.

- Rehabilitacija četnika u Srbiji je izvedena uz potpuni politički konsenzus. Zatim, iako nije rehabilitovan sudski, predsednik kvislinške srbijanske vlade u Drugom svetskom ratu Milan Nedić je rehabilitovan tokom devedesetih i početkom dvehiljaditih kroz pozorište i kroz predstavu ‘Đeneral Milan Nedić’. On je, takođe, ušao i u zbornik ‘100 najznamenitijih Srba - podsetio je Bešlin i dodao da država Srbija neprestano vrši nasilje nad istoriografijom, a izvršna, zakonodavna i sudska vlast su dale svoj puni doprinos falsifikovanju istorije i izjednačavanju četnika i partizana.

Govoreći o raspadu Jugoslavije, on je podsetio da je Srbija odbila da potpiše zaključke Badinterove komisije i Haške konferencije 1991. godine, a potom je izvršila pritisak i na Crnu Goru da povuče svoj potpis sa dokumenta kojim se garantovala nepovredivost republičkih granica unutar Jugoslavije, nakon čega je bilo potpuno jasno da je za Miloševića i za Srbiju rat jedina opcija.

- Iz Srbije je krenulo najžešće derogiranje antifašizma, i to iz intelektualnih krugova. Već u osamdesetim godinama 20. veka nacionalisti su u Srbiji u nauci i u kulturi imali hegemoniju. Tada počinje nametanje neverovatne inverzije, a u toj slici sveta su četnici, nedićevci i ljotićevci bili patrioti -  zaključio je Bešlin.